ნაწყვეტი ავტობიოგრაფიული წიგნიდან "მენტალური რევოლუციის ისტორია საქართველოში" 1992 წელს დავბრუნდი ბერლინიდან თბილისში როცა მეგობარმა მანახა - ნახე ეს რახდება საქართვლოშიო !? ჯერ მეგონა ეს ვიეტნამის ომის კადრები იყო და მეკაიფებოდა და ბოლოში აღმოჩნდა ეს ნამდვილი აფხაზეთის ომი იყო ცვეტში ტვში პლიუს ჩემი პირველი მეუღლის დედა რომელიც იყო თუ შეიძლება ითქვას ჩვენი ოჯახის დედა ბოძი კიბოთი ბოლო დღეებს ითვლიდა და იყო არჩევანი ისევ გზაჯვარედინთან ან მე ვიყო კარგად ოღონდ პროჭი ან ჩავიდე იქ სადაც ჩემი ოჯახია მშობლები და მეგობრები და გვერდით დაუდგე თუნდაც დავიღუპო მაგრამ სამაგიეროდ მშვიდი და პაატიოსანი გულით ნიკოლამ დამიმალა ბილეთი - არ დაბრუნდე საქართველოში აქ ასე კარგად აგეწყო ყველაფერი და არ მიატოვო ეს ყველაფერი მერე მთელი ცხოვრება ინანებო. შალვამ და ქეთიმ მითხრეს - გიჟი ხარ სად მიდიხარ ამ ყველაფერს როგორ ტოვებო?! განსაკუთრებით მას შემდეგგ რაც ნიკ ქეივი ლიდია ლანჩი გუტრუნ გუტის ივენთზე დავპატიჟე და ვანახე სხვა ბერლინი. მატარებლით მოსკოვში ჩავედი 1992 წლის მოსკოვი სადაც მომიწია გახსენება კრიმინალნი მიმიკების რომ მივსულიყავი არტურა ბრაუნსამდე ცოცხალი არტურა სახლში არ დამხვდა იქვე ჯოზეფას ტურფა გაეძრო დამავიწყდა სახელი ქუთაისელი სიმპატიური გოგო იყო არტურას მეზობლად ცხოვრობდა ამიყვანა და ჯოზეფამაც დარეკა ვერ გაიგო - მანდ რა გინდა ან როგორ მოხვდიო? - არა უბრალოდ გზაში შემხვდა და მთხოვა პაემანზე მივდივარ და შენი გერმანიაში ნასწავლი ახალი ნავაროჩენი პოზების ტრენინგი ჩამიტარეო და შენ პონტში ვერ გაუტეხე! დილით ვიჯექი მოსკოვი თბილისი მატარებელში რადგანაც ფრენები აფხაზეთის ომის გამო შეჩერებული იყო. როსტოვში ტამოჟნიკები შემოვიდნენ და შემეკითხეს შენ სადაური ხარო ჯერ ძლივს დავაჯერე რომ ქართველი ვიყავი და არა ამერიკელი შპიონი და მერე რომ ქეისში ნამდვილად გიტარ მედო და არა გაუბიცა სწ ორედ ის გიტარა ნიკოლამ დაბ დღეზე რომ მაჩუქა რომ გახსნეს ქეისი და ამ ოქროს გიტარამ გაანათა გაკვირვებულებმა შემეკითხეს: - ეს იქ რათ გინდა? უფრო მეტი შანსები გექნებოდა გადარჩენის აქ მართლა რომ გაუბიცა გდებოდა. გზაში რაც მოხდა იმაზე ცალკე ვწერ მემუარს "მოსკოვი თბილისი სიკვდილის მატარებელი 17.09.1992" თბილისში ქეთიმ გამიხსნა კარები და ვიგრძენი რომ ის ჩემი აღარ იყო თეჯი კი ჭკუაზე არ იყო სიხარულისგან თან ბარბები და სხვა საჩუქრები რომ ნახა ხომ საერთოდ ისე გამიხარდა ჩემს კასეტას რო უსმენდა ჯგუფს ბ'52. ვოვა ლიკა კირპიჩა სერიოჟა და ბავშვი კალიასკაში ყველა შავებში ჩაცმულები შავი სათვალეებით თანმიმდევრობით ყოველდღე ჩემი სტუმრები იყვნენ ირაკლა ჩარკვიანი კი იმაზე გაუბედურებულ დღეში დამხვდა ვიდრე წასვლამდე იყო და მთხოვდა შენთან ბასზე დაუკრავო მე კი ისე როგორც მამაჩემმა რო მთხოვა - შენთან ბაკურას დააკვრევინე გთხოვ იღუპებაო ორივეს უთხარი - არა მე თქვენ თვითონ შეგაქმნევინებთ თქვენს მუსიკას და ჯგუფსთქო და ასეც მოხდა. შალვა და ჩაჩკა ჩემზე ადრე ჩამოვიდნენ და ეს ფოტო სწორედ ამ ერთერთი ჩვენი მათთან კეკელიძეზე ვიზიტს დროს გადაიღო შალვამ პ.ს. უბრალოდ რომ არ ჩამოვსულიყავი არც ბაკური იმ ფორმით და მუსიკით არც ირაკლი ჩარკვიანი "სვან სონგით" არც "ფაბრიკა 93' თავის კაბუ, უტა ბექაია, ზალიკო ხეცურიანი, ქეთათო, ნიკა წერეთელი, კაკადუ და აშ არ იარსებებდნენ. არც "ლადოს კიდობანი" ერთადერთი ცივილიზაციის შუქურა 90ბის საქართველოში არც კავკასიის როკ ფესტივალები თავის აღმოჩენებით ნინო ქათამაძესი და სხვების არც თბილისში არავინ ჩამოიყვანდა FTV & MCM დამაარსებელს ფრანსუა წილეს და დარჩებოდნენ ბაქოზე და სტანბულ მოსკოვზე ორიენტირებულები მთელი ეს არტისტული კავაკსიური სნობური სცენა და არც მამაჩემს არავინ ჩააწერინებდა მის ცნობილ ალბომს მსოფლიო რომ შეძრა და არც არავინ არ იომებდა უბრალოდ ქუჩაში ცივილიზაციის დროშით ქართულ კრიმინალთან და სიბნელესთან და არც ტელევიზიებში არ იქნებოდა არც გადაცემა "ოქროს ბიბილო" თუ მაესტროს მუსიკალური არხი და სხვა არც ჩემო "მშვენიერო ლედი" თუ "აენთე ჩემო ნათელო ვარსკვლავო" არ დაიწერებოდა და სხვა უამრავი მერე ვიღაც კუტუ გადმოგიხტება დედა დაფლეთილი და გეტყვის - აუ რა ამბიციური ხარ?! თან 10 ფილმში რო ვარ გადაღებული იმას შიშით ვეღარც ვამბობ და უამრავ სხვას კიდევ თორემ საერთოდ ცოცხლად დამწვავენ "ამბიციურობის გამო" თავისუფლების მოედანზე ჰაჰაჰაჰაჰა და ამ ქვეყნის დედა სულ რატო იჟეჟება იცით თუნდაც ი.რ. ამ ისტორიებს რომელმაც რეალურად შექმნა ქართული ახალი აზროვნება და კულტურა მე 30 წელი მაყოლინებთ პირველ პირში და მაომებთ თქვენს გამოგონილ ტყვილებთან ისტორიას რომელსაც სკოლებში უნდა ასწავლიდეთ ბავშვებს და არა მე მალაპარაკებდეთ და მახსნევინებდეთ ი.რ. დაუნახავები ხართ და მშიშრები რის გამოც ნაღდ თქვენს რეალურ ისტორიას ვერ წერთ სიმართლეს ვერ აღიარებთ საკუთარ თავთანაც კი ი.რ. ანალიტიკის ნიჭი არ გაქვთ რომ სწორე შეფასებები გააკეთო მოვლენების რის გამოც ვერც ვითარდებით როგორც ერი ი.რ. გულის სიღრმეში ყველაზე ჯიგარიც თქვენში ყველაზე პროჭია და წერტილი. სულ ეს იყო მადლობა თქვენი ძვირფასი დროისთვის ფოტოზე ჩემი პირველი ოჯახი მარცხნიდან ქეთი მესხი მე & ჩემი თეჯიკო ფოტო შალვა ხახანაშვილის

ქართველი რუსეთზე რომ იტყვის სხვა ქვეყნების ოკუპანტზე და მოძალადეზე - მშვიდობისმყოფელიაო და საქართველოზე თავის რეგიონში სამართლიანობის აღდგენის მცდელობისთვის - ოკუპანტი და მოძალადეაო თან მსოფლიოში აღიარებული აგრესორი მოძალადე რუსეთის საამებლად იქ გერთმევა უფლება გერქვას ქართველი და წერტილი.

1995 წელი ახალ გახსნილი სოროსის ფონდიდან აღებული პირველი გრანტი 2,400 USD რომლითაც: 1. ვიქირავეთ რუსთაველის აკადემიური თეატრის დიდი დარბაზი 2. 1 თვე ყველა მას მედია საშუალებაში ვატრიალე რეკლამა ამ ივენთის "მერცხლები გაზაფხულზე ბრუნდებიან" 3. დავიქირავეთ 4 კვ აპარატურა და სცენის განათება 4. ჩამოვიყვანეთ მოსკოვიდან ჯგუფი ვაბანკი, არტიომ ტროიცკი და ალექსანდრე ლიპნიცკი პლიუს სასტუმრო კვება და მანქანა 5. ვიქირავეთ სიმებიან კვარტეტი რომელთანაც ერთად დაუკარი ჩემი ზღაპრები. 6. ბილეთზე დავადეთ 10 ლარი რომ დავხმარებოდით პენსიონერ არტისტებს მაგრამ მიუხედავად სავსე დარბაზისა მოგვცეს მარტო 10 ლ 1 ბილეთი გაიყიდაო რაც ნიშნავს რომ კარის ქალებმა ახალი ბინები იყიდეს იმ დროინდელი ფასების მიხედვით ვაკეში. ამ ივენთიდან ყველაზე სასაცილო იცით რა იყო ეკა მაზმიაშვილმა ვინც კურირებდა ამ პროექტს დამირეკა და მითხრა 200 USD გარღვევა არისო და თანხა დასაბრუნებელიაო მე უთხარი ორი ათას ოთხას დოლარი სულ დაიხარჯათქო რის შემდეგაც თავის პროექტზე მისულ ირაკლი ჩარკვიანს და ირმა ლეჟავას უთხრეს თქვენ რომ ვერ გაფინანსებთ ლადოს ბრალია ესო ისე გაუფუჭა სახელი კულტურულ პრეოქტებსო, ხოლო 1 თვის მერე ჩემს წინ დაფინანსებულმა დავით ჩიხლაძის პროექტმა ყველაფერი თავის ადგილზე დააყენა და ჩემს მაგივრად კარგი ალიყურა გააწნა იმ დროინდელ სოროსის ფონდს 7,500 დოლარად 1 რკინის პატარა ქანდაკება დაუდგა ივერიის დაბლა იმ დროინდელ ჩაჯმულ სივრცეში და თავის პერფომანსი ჩაუტარა. მორალი: 1995 წელს 2400 დოლარად ჩემს მიერ გაკეთებულ ივენტზე მოვითხოვ სოროსის ფონდის თბილისის ოფისმა მადლობა მომიხადოს დღეს და ბოდიში და ეს ივენთი შეიყვანოს თავის თბილისური დაფინანსებული პროექტების სიაში როგორც ყველაზე იაფი და წარმატებული პროექტი რადგან მარტო 1 თვე ტრიალი ყველა მასმედია საშუალებებში რეკლამა მათი ჯერ კიდევ მაშინ აბასოლიტურად უცნობი ფონდის რომლმაც უზარმაზარი რეკლამა გაუკეთა ამ ფონდს ხოლო თვით ამ პროექტიდან კი დაიწყო კავკასიის როკ ფესტივალები და გაგრძელდა დღემდე რომლის ბაზაზეც დღეს გახურებულია კავკასიის მუსიკალური დაჯილდოება - ფენიქსი იხ. გვერდი: caucasusmusic.com სიმებიან კვარტეტთან ერთად ზღაპრები რუსთაველის აკადემიური თეატრის დიდი დარბაზი თბილისი 1995 წ ფოტო გურამ წიბახაშვილის

ჩემი მეუღლეს ქ-ნი ქეთევან მათეშვილის დაბადების დღე რომელიც ასე მყუდროდ გადავიხადეთ ოჯახურ ატმოსფეროში მენიუ სამარხო მარტივი და ნაღდი: კარტოფილი მექსიკური ჩემი სოუზებით კიტრი პამიდორი სალათა სოკო ყველით ნამცხვარი ოპიუმი და ბომბა კახური ჭაჭა ქინძმარაული და ჩინური კონიაკი უბრალოდ დაგლიჯა უბრალო და ნაღდი მუშა ფორმულა. გილოცავ ჩემო ქეთი დაბადების დღეს უფალს მადლობა რო ერთმანეთი გადავკვეთეთ 20 წლის უკან და ეს ყველაფერი ერთად შევქმენით. გაგიმარ ჯოოს <3

არავინ არ ვართ ისეთი მართლები რომ ერთმანეთს ვეომოთ სიმართლის სახელით.

შორს ჩემგან ის ხალხი ვისაც პოლიტიკური რელიგიური სექსუალური ან უბრალოდ განსხვავებული ხედვისთვის შეუძლია მეგობრობაზე უარის თქმა