26 მაისი კლუბი "ანდერვილი" დამოუკიდებულების დღისადმი მიძღვნილ სამთავრობი მიღებაზე თუ წვეულებაზე. თემურ ყვითელაშვილი და მე ფოტოს ავტორი: - მაპატიეთ მაგრამ ორი ამხელა მუსიკოსის ერთად ყოფნა რო არ გადავიღო არ შეიძლებაო.

მენტალური რევოლუციის ისტორია საქართველოში: ჩვენ გვინდოდა შეგვეცვალა საქართველო 80-ბში და ჩვენ შევცვალეთ ის. ეს იყო ნამდვილი მენტალური რევოლუცია. სკეიტბორტებით წყნეთიდან ღამის რეისები. დილამდე საუბრები ახალ აზროვნებაზე და მუსიკაზე. შეყვარებული გოგოები. ყოველდღე ტუსოვკები ხან სად ხან სად და რაღაც უხილავი ხმა კი ზევიდან მუდამ მეუბნებოდა "იარე შენია" და ირგვლივ კი 80-ბით გაჟღენთილი საბჭოთა რეალობა საინფორმაციო წყარო 4 არხი ტელევიზორში 2 რუსული 2 ქართული და 1 ხაზის რადიო + სიგარეტი "კოსმოსი"(აი ზუსტად ის დადას რო ხელში უჭირავს ოღონდ შეცვლილი შიგთავსით) ლუდი "ჟიგულიოვსკაია", არაყი "ჩეკუშკა ლიმონნაია" (აი ეს რეზოს და დათოს ხელში რო უჭირავთ) და ჩეკების მაღაზია "ციცინათელა", 08 ჟიგული ახალი შემოსულია და ხალხი დაცინოდა ეგ რა მანქანაა სოფელში ღორმა შეჭამაო. ჯიბეში 0 კაპიკი და მილიონერებს სირებად ვთვლიდით... პრინციპში დღესაც ეგრეა. ჩექმები დახეული ჯინსები ბოქლომებით ბულავკებით და გატეხილი საათებით მორთული ჰენდ მეიდი, რუკზაკი რუსული, რუკზაკში კი ნაჯახი (იმ ინციდენტის მერე) + ლუდი და კასეტები, პლეიერი ყურებში "უოლქმენ 2" და სკეიტბორტი ხელში. მარცხნიდან: ზვიად შენგელია - პანკ ჯგუფი "კომენდანტის საათი" რეზო ნაჭყებია - მხატვარი თქვენი მონა მორჩილი - მე დადა დადიანი - ჯგუფი "ტაქსი" დათო ჭავჭანიშვილი - პანკ ჯგუფი "კომენდანტის საათი თბილისი 1986 ფიქრის გორა - დადას სახლი ფოტო თეა მაქაცარიასი პ.ს. მადლობთ დაკარგული ფოტოს პოვნისთვის David Kruger-ს

ქართველებო გილოცავთ ჩვენი ლამაზი სამშობლოს თავისუფლების და დამოუკიდებლობის ამ ლამაზ დღეს 26 მაისს, მის ყველაზე ურთულეს პერიოდში 80/90-ბში ჩემს მიერ ნაბრძოლი და გადარჩენილი ცივილიზაციის თამადობით გაგვიმარჯოს

ნაწყვეტი ავტობიოგრაფიული წიგნიდან "FB-ზე ჩემი გულწრფელობის მარცხის 200 სტატუსი": 50 წლის ვხდები და ყველაზე ძალიან ამ ქვეყანაში და ხალხში გასაოცარი რა იყო და არის იცი ჩემთვის? ძველ ბიჭებს და მილიცია-უშიშროებას ყველაზე მაგრად რო ვერ ვიტანდი და კონფლიქტი რო მქონდა მუდამ მათთან და ბოლოში რო აღმოჩნდნენ ყველაზე ჯიგრები ესენი.. ქუჩაში რო მხვდებიან რამხელა დაფასებას და პატივისცემას ვგრძნობ მათგან და ის ხალხი რომლებიც მათგან დაჩაგრული ძმები და დები მეგონა თავის დღევანდელი "სნობი შთამომავლობებით" რომელიც რატომღაც ან ვერ მცნობს ან მხოლოდ აგრესია აქვთ ჩემს მიმართ ხალხი რომელსაც ერთ დროს საზოგადოებრივ ნაგავზე უფრო დაბალი ფასი ქონდა და ვაქციე ადამიანებად და არტისტებად დღეს რო აღარაფერი აღარ ახსოვთ და ყველაზე დაუნდობელ ჩემს მტრებად რო არიან გადაქცეულები ჰაჰაჰა აი ეს მიკვირს მე ყველაზე ძალიან ამ ქვეყანაში და ამ ხალხისგან მადლობთ უფალო რო ეს როლი მაკისრე ამ ცხოვრებაში რომ უფრო ღრმად შევიცნო შენი საიდუმლოებები და შენსკენ მომავალი გზები. 2014 წ სოლოლაკი ფოტო - ძიმა დადიანის 1992 წ არაგვისპირში ხათუნა დადასთან

მენტალური რევოლუციის ისტორია საქართველოში : ზღაპრის დასასრული - ლადოს კიდობანზე სოლოლაკი - 2004 ფოტო - გურამ წიბახაშვილის

ჩემი 42 წლიანი შემოქმედების ისტორია მათში.. ლაივი - ლენო რეკორდსში ფოტო - ნათია კელი